قطره ای خواب

،

تو را چکاندم در رویایم

،

اندیشه ام در نمناکترین شب پاییزی

خشکید !


بوی نا میگیرند توهم های کودکیم

هنوز نیاموخته ام [ بودن یا نبودن را ]

زیستنم مشروط است به تنفس

و تفکر

در گرو عقلی که انکارش میکنم